20 jaar oud en vlogger. Maar niet zomaar een vlogger die over zijn dag vertelt, Teun Toebes (winnaar Young Impact Awards) filmt over de ouderenzorg. Hij laat onder andere geluksmomenten zien met mensen met dementie, om ons zo een kijkje te geven in de ouderenzorg en ons een boodschap te geven. Wat voor boodschap? Hoe is hij begonnen? En wat inspireert hem? Je leest het in dit interview!
wie ben jij?
Mijn naam is Teun, ik ben 20 jaar en ik ben ben de Teun van ‘sTeun en toeverlaat’. Dat is de stichting waarmee ik mij inzet voor mensen met dementie, de zorg en het contact maken. Ook volg ik de opleiding voor HBO verpleegkundige waarvan ik nu in mijn derde leerjaar zit. Daarnaast werk ik in een verpleeghuis. Verder vind ik de dingen leuk die iedereen van mijn leeftijd leuk vindt, of Retro spullen, zo heb ik mij eigen caravan.
je hebt de George Maduro prijs gewonnen, hoe kwam dat?
Een tijd geleden kreeg ik een telefoontje van Young Impact, dat is de organisatie achter de George Maduro prijs. Ik kreeg te horen dat ik genomineerd was voor de Young Impact Awards die ik uiteindelijk heb gewonnen. Daardoor werd ik meteen genomineerd voor de George Maduro prijs, die ik ook won. Dat was in de volle Ahoy, echt bizar!
je maakt namelijk video’s met ouderen, wat zijn dat voor video’s?
Met name video’s waarin ik geluksmomenten laat zien, dus ook hoe je contact kan maken met mensen met dementie. Ik heb ook video’s waarin ik een blik werp op het huidige systeem van de zorg: denk aan een tekort aan crisisbedden, het proces van thuis naar verpleeghuis, video’s rondom ethische onderwerpen , en ga zo maar door.
waarom maak je die video’s?
Daar ben ik ooit mee begonnen omdat ik creativiteit mistte in mijn opleiding, daarnaast zocht ik naar een manier waarop ik andere mensen kon vertellen over de zorg en de veelzijdigheid ervan. Dus een aantal jaar terug dacht ik: ‘goh laat ik daar eens een keer een video over maken!’. Ik maak de video’s omdat ik mensen iets mee wil geven. Namelijk hoe de zorg is, want dat is super complex. Ook probeer ik aan de mensen te laten zien wat wel allemaal mogelijk is.
als je iets mocht veranderen in de ouderenzorg in Nederland, wat zou dat dan zijn?
Er zijn een paar dingen die ik direct zou veranderen. Ten eerste waardering van het menselijk contact en dus meer ruimte daarvoor. Ook waardering van het personeel wat je hebt, wat dan bijvoorbeeld neerkomt op arbeidsvoorwaarden. Ik denk ook dat het belangrijk is om niet alleen te kijken naar het lichamelijke aspect in de zorg, maar ook naar de hele mens. Als ik dan vanuit organisatorisch perspectief kijk, dan zie je dat heel veel grote organisaties een bepaalde visie hebben. Ik zou er alles aan doen om daadwerkelijk die visie na te leven. Je ziet deze visies namelijk niet altijd terugkomen in de praktijk.
wat inspireert jou?
Er zijn heel veel mensen die mij inspireren. Bijvoorbeeld mijn moeder, of Louis Theroux (de documentairemaker).
Maar het zijn vaak mensen met dementie zelf. En wat ook mij vaak inspireert is vaak toch positiviteit en contact. Als je de bus uitstapt zijn mensen verbaasd als je de buschauffeur bedankt. Door dat soort dingen besef ik mij dat we als maatschappij eigenlijk veel meer voor elkaar kunnen doen door er gewoon voor elkaar te zijn. Met een klein beetje betrokkenheid beteken je al snel iets voor een ander. Er wordt trouwens altijd gesproken over eenzame ouderen in de media, maar er is net zo goed heel veel eenzaamheid onder alle mensen.
Dat is wat ik probeer te laten zien, dat je altijd contact kan maken met mensen. Toevallig zijn dat bij mij mensen met dementie, maar dat kan voor iedereen anders zijn.
wat wil je meegeven aan jongeren die een verandering willen maken maar niet weten hoe? Of niet durven?
Ik ben het zelf eigenlijk gewoon gaan doen, en uiteindelijk is dit eruit gekomen. Dus er gaat voor mij nu een hele onbekende wereld open, die wel ontzettend leuk is! Ik heb er ook erg veel plezier in. Wat ik net al zei: met een klein beetje betrokkenheid beteken je al heel snel wat voor een ander. Dat wil ik mensen meegeven. Maar ook: vertrouw op jezelf, en ga er gewoon voor. Toen ik in het begin mijn eerste video maakte heb ik 3 uur gedaan over het opnemen van mijn intro die 15 seconden duurde. De ene keer zat m’n krul verkeerd, de andere keer zat m’n bril scheef en de andere keer vond ik dat ik te dunne armen had. In het begin had ik geen moeite met niet durven, maar ik was 17 jaar en toch wat meer bezig met wat anderen van mij dachten.
